مقدمه: گندم نیز مانند سایر گیاهان در مقابله با تولید بالای رادیکال‏های آزاد اکسیژن از آنزیم های آنتی اکسیدانی جهت تخریب آن‏ها استفاده می کند. آنزیم های آنتی اکسیدان، پروتئین یا پلی پپتیدهایی هستند که در همکاری با مواد سلولی یا عناصر معدنی فعال شده و در موجودات نقش سمیت زدایی گونه های فعال اکسیژن را بر عهده دارند. سوپراکسید دیسموتاز یکی از آنزیم های آنتی‎اکسیدانی مهم در پاسخ گیاهان به تنش های غیرزنده است. این پژوهش با هدف بررسی ناحیه پروموتوری مربوط به ژن های رمزکننده سوپراکسید دیسموتاز در ژنوم گندم جهت یافتن عناصر تنظیمی تأثیر گذار بر بیان آن ها انجام شد. مواد و روش ها: برای بررسی نحوه تنظیم بیان ژن و فاکتورهای مؤثر در تنظیم ژن مربوط به آنزیم سوپراکسید دیسموتاز با استفاده از روش های بیوانفورماتیک، بررسی ناحیه پروموتوری در ژن های MnSOD، Cu/Zn-SOD و FeSOD انجام شد. دلیل انتخاب این ژن‏ها، اهمیت آن‏ها در کنترل شرایط تنش و حذف رادیکاهای آزاد اکسیژن است. همچنین نحوه تنظیم بیان این ژن‏ها در شرایط تنش بسیار حایز اهمیت است. برای بررسی ناحیه پروموتوری این ژن‏ها، ابتدا با استفاده از سایت NCBI توالی مربوط به ژن های رمزکننده این آنزیم در گیاه گندم دانلود شد. پس از دریافت توالی ژن های مورد نظر، توالی مربوط به ژن های MnSOD، Cu/Zn-SOD با هدف یافتن نسخه های مختلف ژن SOD در ژنوم گندم در مقابل توالی ژنومی این گیاه که تا زمان نگارش این مقاله در این سایت شناسایی و گزارش شده است، جستجو شد. هر یک از این توالی های پروموتوری دریافت شده مورد بررسی قرار گرفته و عناصر تنظیمی موجود در آن ها مشخص شد. پانزده ژن رمزکننده سوپراکسید دیسموتاز در کروموزم‏های مختلف ژنوم‎های A و D گندم شناسایی شدند و سپس 1500 جفت نوکلئوتید از توالی‏های بالادست به عنوان ناحیه پروموتوری جهت شناسایی عناصر تنظیمی مؤثر و معنی‎دار از لحاظ آماری بررسی شدند. توالی های جدا شده به صورت تک تک و گروهی تجزیه و تحلیل شده و عناصر تنظیمی آن ها مشخص گردید. بررسی تکی پروموتورها با استفاده از ابزار آنلاین در سایت PlantCare و بررسی گروهی نیز با استفاده از سایت RSAT انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که عناصر تنظیمی متنوعی که در مسیرهای بیوشیمیایی مختلف دخالت دارند، می توانند بر میزان بیان ژن‏های سوپراکسید دیسموتاز در گندم تأثیرگذار باشند. از جمله عناصر تنظیمی که بوسیله آنالیز گروهی و تکی پروموتور شناسایی گردید، می توان G-Box, I-box,MBS, TGA-element, A-box, ABRE ARE را نام برد. در این بررسی ژن های رمزکننده سوپراکسید دیسموتاز اکثراً روی کروموزم های مختلف ژنوم های A و D گندم شناسایی شدند. این، نشان‎دهنده این است که این ژن ها احتمالاً از والدینی از گندم که دارای این دو ژنوم اصلی بوده اند، به گندم انتقال یافته است. نتیجه گیری: در نهایت تحلیل ها نشان داد که عناصر تنظیمی مهم شناسایی شده در این مسیر می تواند شامل ABRE، ARE، CCAAT-box، G-Box، Skn-1_motif و circadian باشد که به ترتیب دارای نقش در مسیر پاسخ به آبسیزیک اسید، پاسخ به واکنش ها غیر هوازی، مکان اتصال عناصر مربوط به ژن های رمزکننده عامل رونویسی MYB، واکنش به شرایط نوری، مسیر بیانی آندوسپرم و مسیر تنظیم واکنش های دوره ای نور هستند. اکثر عناصر تنظیمی این ژن ها به گونه ای در پاسخ به واکنش های نوری و همچنین تنش های محیطی درگیر بوده و موجب حفاظت از گیاه در برابر آسیب های ناشی از آن می گردند.

مقدمه: سودوکاتالاز/سوپراکسید دیسموتاز (PSD یا Pseudocatalase/superoxide) یک ژل موضعی است که به خاطر داشتن اثرات درمانی، در درمان ویتیلیگو مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه به منظور بررسی اثر این ترکیب در ویتیلیگو طراحی شد.روش ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی مقدماتی (پایلوت) تصادفی دوسوکور کنترل شده با دارونما بود. 46 ضایعه متقارن ویتیلیگو در اندام 23 بیمار که به کلینیک های پوست اصفهان در سال 1389 مراجعه کرده بودند، به این مطالعه وارد شد. به بیماران، فرمول سودوکاتالاز/سوپراکسید دیسموتاز یا ژل دارونما برای ضایعات سمت چپ یا راست داده شد. مساحت ضایعه پوستی و درجه رنگدانه پیگمنتاسیون در ابتدا و 2، 4 و 6 ماه بعد مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: هیچ تغییر معنی داری در مساحت ضایعه پوستی و دور فولیکولی (اطراف یا مجاور فولیکولی) در گروه های مورد مطالعه یافت نشد (P=0.05).نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده عدم وجود تاثیرات درمانی معنی دار برای سودوکاتالاز/سوپراکسید دیسموتاز در درمان ویتیلیگو بود.

اهداف: سنجش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در بیماری های شایعی مانند بیماریهای قلبی عروقی، سرطان و اختلالات خود ایمنی اهمیت دارد. در حال حاضر سنجش فعالیت این آنزیم در زمینه های مختلف علمی با کیت های وارداتی گران قیمت انجام می شود. هدف مطالعه حاضر طراحی روش کمی لومینومتری برای سنجش فعالیت آنزیم مذکور به همراه بهبود حساسیت، دقت و سرعت سنجش بود.مواد و روش ها: در این روش جهت اندازه گیری فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در نمونه سرمی به منظور افزایش حساسیت سنجش، از واکنش سوپراکسید با سوبسترای لومینول و یدو فنول به عنوان شتاب دهنده واکنش در سنجش لومینومتری استفاده شد. حساسیت، دقت درون آزمونی و برون آزمونی، صحت با آزمون های بازیافت و همسانی، قیاس روش و بررسی همبستگی و توافق روش ها انجام شد. به منظور افزایش دقت و سرعت خواندن، سنجش در میکروپلیت اجرا و خواندن با پلیت لومینومتر صورت گرفت.یافته ها: دامنه عملکرد استاندارد از 3 تا 300 واحد در میلی لیتر بود. حساسیت روش مورد مطالعه در حد 0.1 واحد در میلی لیتر محاسبه شد. درصد ضریب تغییرات درون آزمونی و برون آزمونی به ترتیب کمتر از 6.6 و 7.3 بود. در این روش درصد بازیافت در آزمون های همسانی و بازیافت در محدوده 92 تا 110 بود. مقایسه نتایج روش مذکور با روش رایج رنگ سنجی ضریب همبستگی پیرسون را 0.917 نشان داد.نتیجه گیری: این روش قادر به اندازه گیری فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در نمونه های سرمی با دقت و صحت قابل قبول است و احتمالا می تواند جایگزین مناسبی برای روش های رنگ سنجی رایج وارداتی باشد.

در این مطالعه اثر غلظت های تحت کشنده سم اندوسولفان (0، 16، 32 و 64 میکروگرم بر لیتر) بر بیان ژن آنزیم های آنتی-اکسیدانی (کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز) در ماهی گورخری در بازه زمانی چهارده روزه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونه برداری از هر تیمار در روزهای اول، دوم، هفتم و چهاردهم انجام شد. پس از استخراج RNA از کبد و سنتز cDNA، سنجش بیان ژن های آنزیم های آنتی اکسیدانی با استفاده از روش Real Time PCR انجام شد. نتایج در بازه های زمانی مختلف، افزایش بیان نسبی ژن های مورد مطالعه در نمونه های تحت تیمار با اندوسولفان را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). بیان هر دو ژن در 24 ساعت اول دارای بیشترین افزایش نسبی در مقایسه با زمان های دیگر بود و این روند در هر سه غلظت مورد مطالعه مشاهده شد. همچنین بیان نسبی ژن های مورد مطالعه در تمام روزهای مواجهه روند وابسته به غلظت را نشان داد. نتایج این مطالعه حاکی از این است که تغییرات بیان ژن آنزیم های سوپراکسید-دیسموتاز و کاتالاز می تواند به عنوان شاخص موثری در بررسی تغییرات بوم سم شناسی محسوب شود.

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مکمل زنجبیل بر بیان ژن آنزیم های کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و سطوح مالون دی آلدهید (MDA) بود.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، از میان دانشجویان پسر 25-20 ساله دانشگاه شاهد، 20 نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی روزانه یک گرم کپسول زنجبیل را در دوزهای 250 میلی گرمی، 4 بار در روز و به مدت 8 هفته دریافت کردند. افراد گروه کنترل نیز دارونما (مالتودکسترین طعم داده شده) را به همین شکل دریافت کردند. نمونه های خونی 72 ساعت قبل از شروع و 72 ساعت بعد از اتمام پروتکل تحقیق، گرفته شد. از روش های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، t همبسته و مستقل و همچنین نرم افزار SPSS (نسخه 22) و اکسل استفاده شد. همچنین سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بین گروه ها تفاوتی در بیان ژن آنزیم های آنتی اکسیدانی و سطوح MDA دیده نشد (p=0.144 برای SOD، p=0.234 برای CAT، p=0.1 برای GPX و p=0.0201 برایMDA ) در گروه تجربی، مکمل زنجبیل تنها باعث کاهش معنادار MDA شد (p=0.01)بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق می توان گفت 8 هفته مصرف مکمل زنجبیل احتمالا می تواند بدون تاثیر گذاشتن بر بیان ژن آنزیم های آنتی اکسیدانی، پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد.

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز و یکی از شایع ترین بیماری های غیر واگیر دنیا است که سالانه افراد زیادی را درگیر می کند. جمعیت فراوانی از افراد، از ابتلا به دیابت از نفروپاتی و رتینوپاتی دیابتی رنج می برند. استرس های اکسیداتیو در بروز این دو عارضه نقش به سزایی دارند. آنزیم سوپراکسید دیسموتاز SOD) یا (Superoxide dismutase نقش عمده ای در سم زدایی گونه های فعال اکسیژن دارند. بنابراین، یک نقش محافظتی علیه نفروپاتی و رتینوپاتی دیابتی دارد. مطالعات مختلفی تاثیر پلی مورفیسم های مختلف این ژن را در بروز آسیب های بافتی افراد دیابتی آشکار کرده اند.روش ها: در مطالعه حاضر، دو پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی در 145 نفر از افراد بیمار (گروه مورد) و 145 نفر از افراد سالم (گروه شاهد)، بررسی شد. نمونه های DNA بعد از جمع آوری نمونه خون افراد مورد و شاهد استخراج شد و پلی مورفیسم نمونه ها با به کارگیری روش PCR-RFLP (Polymerase chain reaction-Restriction fragment length polymorphism) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: با بررسی پلی مورفیسم rs20704242 در افراد مورد و شاهد مبتلا به نفروپاتی، توزیع فراوانی ژنوتیپی معنی داری مشاهده شد (P=0.005 و x2=7.55). در حالی که در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی، توزیع این پلی مورفیسم ارتباط معنی داری نشان نداد. از آن جا که در پلی مورفیسم rs2234694، تمام افراد بیمار مورد مطالعه دارای ژنوتیپ AA بودند، بنابراین هیچ گونه آزمون آماری برای بررسی ارتباط بین این پلی مورفیسم و نفروپاتی دیابتی و رتینوپاتی دیابتی قابل انجام نبود.نتیجه گیری: توصیه می شود افرادی که در مراحل اولیه دیابت شناسایی می شوند، آزمایش بررسی مولکولی برای بررسی این پلی مورفیسم انجام شود تا افراد مستعد به ابتلا به نفروپاتی دیابتی مشخص شوند و اقدامات درمانی مناسب برای آن ها صورت گیرد.

چکیده زمینه و هدف: یکی از عوارض دیابت، آسیب بافتی ناشی از عدم تعادل اکسیدان ها و آنتی اکسیدان ها (استرس اکسیداتیو) می باشد. این مطالعه به منظور بررسی فعالیت دو آنزیم کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز سرم رت های دیابتی شده با داروی استرپتوزوتوسین انجام شد.روش بررسی: این تحقیق برروی رت های نر بالغ در دوگروه شاهد و دیابتی انجام گرفت. حیوانات گروه آزمایش با تزریق داخل صفاقی استرپتوروتوسین دیابتی شدند. هفت هفته پس از دیابتی شدن، میزان گلوکز و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز سرم هر دو گروه اندازه گیری شد.یافته ها :گلوگز خون حیوانات دریافت کننده استرپتوزوتوسین به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.001) فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در رت های دیابتی به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد بود (p<0.01) بین غلظت گلوکز با فعالیت آنزیم ها ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (P<0.01).نتیجه گیری: بالا بودن فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در رت های دیابتی ممکن است به علت افزایش جبرانی در پاسخ به استرس اکسیداتیو ناشی از تولید رادیکال های آزاد در بیماری دیابت است. هرچه غلظت گلوکز بیشتر باشد به نظر می رسد پاسخ های جبرانی بیشتر است.